“Tartak” – minirecenzja

Przeczytałam na temat “Tartaku” Daniela Odiji kilka dosyć niepochlebnych recenzji na portalu Lubimy Czytać i muszę przyznać, że trochę się dziwię. Temat tej społeczno-obyczajowej powieści nie jest może szczególnie odkrywczy, ale styl autora ma w sobie coś ożywczego, taką nutkę ironicznego humoru, która mnie zawsze ujmuje.
Do sennej polskiej wsi zjeżdża Myśliwski z rodziną, nowobogacki, który ma plan na biznes. Wykupuj ziemię od chłopów, uruchamia tartak i przerabia w nim drzewa z okolicznych lasów. Chłopi bez perspektyw i dochodów topią smutki w alkoholu, śliniąc się do pani Marioli, właścicielki wiejskiej karczmy i zazdroszcząc Myśliwskiemu majątku. Myśliwski interes kręci, ale szczęścia nie zaznaje. Żona niekochana, zahukana, syn utracjusz, a do tego pojawia się adwersarz, lokalny polityk, który poprzysięga mu zgubę, jeśli Myśliwski go nie poprze.
Wiadomo, fortuna kołem się toczy, więc z wyżyn prowadzi pewna droga na dół, ku upadkowi.
Ciekawy portret polskiej wsi, barwne postaci i krytyczna analiza stosunków międzyludzkich. Wszystko to znajdziemy w tej niewielkiej powieści.